Ben Nilüfer Çankaya. Aslen kimyacıyım fakat mesleğimi yapmıyorum. Yemekle doğmuş ilk anne sütünden sonra sürekli yemeği düşünmüş insanım. Zaten biz Antakya'lıyız ve Antakya insanları sabah kahvaltısında öğle yemeğini, öğle yemeğinde akşam yemeğini düşünürler. Tabi yıllarca yemek yapıyorsunuz, yemek hakkında okuyorsunuz, hobiniz hep yanınızda sizinle beraber geliyor bütün yaşamınızda ve sonra Instagram’dan haberiniz olunca ve biraz da çevrenizden destek görünce, kendinizi o fotoğrafların arasında buluyorsunuz. Yaptıkça paylaşmak, paylaştıkça yapmak istiyorsunuz. Ama aslen Instagram' daki yerim veya aklımdan yemek konusunda sürekli geçen şey; Bugün değişik ne yiyebilirim, bugün neler öğreneceğim, bugün hangi restoran kapısından ilk defa gireceğim ve keşif edeceğim, ilk olarak sosyal medyaya tanıtacağım bu heyecan beni devam ettiriyor. Arkadaşlarım yemek konusunda ne kadar olayın içerisinde olduğumu biliyorlardı. Ama bu kadar yakın görmüyordum sosyal medyayı kendime. Sonra, bu kulağınıza devamlı söyleniyor ve ateşli şekilde yediğim yemekleri ve gördüğüm restoranları anlatıyorum. Arkadaşlarım fotoğraf veya video çekseydin diyorlardı. Sonra bunun anlatmanın ve paylaşmanın keyfini yaşayabileceğim yer olduğunu anladım. Sadece bu hafta gördüğüm ya da anlattığım arkadaşlarım görmeyecek, binlerce kişi öğrenecek diye düşündüm. Zaten ilk paylaşımdan sonra büyüsü başladı. Sizinle aynı frekanstan, merakta, damakta olan, damağını geliştirmek için uğraşan insanlarla amaç birliği içindesiniz. Dünyanın her yerinde o anda güzel şey insanlara ulaşıyor bu beni çok büyüledi ve belki de geç bile kaldım.
Antakya lezzetleri damağımın omurgası fakat bu yelpaze açılıyor tabii tattıkça açılıyor tattıkça açılıyor... Restoran veya yemek söylemek zor fakat Gökova'da İngiliz Koyu'nda salaş restoran bulunuyor teknelerin yanaştığı ve orada fırında oğlak boyun yedim ve uzun süre etkisinden kurtulamadım. Sonra, Boğaz'da Karışmasen Balık Restaurant'ında midyeli lahana sarması yedim meze konusunda açık ara herkesten öndeydi, o gün sofrada başka hiçbir meze olmasaydı da önemli değil. Antakya da Konak restoranda yediğim hem Lübnan mutfağından Falafel hem de onların kendi Konak Beğendisi... Böyle birçok lezzet var sayabileceğim. Lakin binlerce kilometre gidilir lezzet uğruna. Hatta şöyle gerçek olduğunu düşünüyorum ve onu deniyorum kendimde; bazen koku lezzetinden bile üstün gelir mesela ekmek kokusu; tuzsuz ekmek belki eksik malzemeyle yapılmış fakat o fırının kokusu lezzetin de önüne geçer. Bir koku uğruna bile binlerce kilometre gidilir.
En son kilometrelerce Aladağlar'a et yemek yani pirzola yemeğe gittim.
Sokak lezzetlerinin nerede olduğuna bağlı bu. İstanbul' da isem Kokoreç, Midye severim. Güney'de isem Tantuni, Dürüm yerim. Bazen bir parça simit ve peynirin o güne kimse geçemez tabi ki.
Genişlettiğiniz zaman birisi önde diyemem. Deniz ürünlerini severim ve kabuklular candır. Gerçekten severek yerim. Restoran olarak bana iyi şeyler hissettiren ve istikrarlı şekilde tabağımda istediğim lezzeti yakaladığımdan Mersin Narlıkuyu' da Orfoz iyidir. Mersin Narlıkuyu'ya gidiyorsanız herhangi restoranda da benzer tatları yakalayabilirsiniz. İşte orada her şey bütündür; lezzet, manzara, servis, samimiyet, yemek, meze kısacası her şey. Bodrum La Pasion, orada deniz ürünleri yerken kendimi iyi hissediyorum.
Ben meze çocuğuyum. Antakya ve Harbiye meze kültürü ile meşhurdur. Birbirine yakın olmasına rağmen Antep, Adana ve Antakya arasında en fazla meze çeşidine sahip şehrimizdir. Şunu söylemek istiyorum öncelikle, sofralarımız farklı ve içki yanında kebap masası yani kebap yanında yenen meze çeşitleri ve deniz ürünleri masasındaki meze çeşitleri baya farklı. Mezeyi ön plana çıkartmak istiyorsanız o zaman hangi sofranın meze çeşidi olduğunu bilmek lazım. Tabi ki deniz ürünleri mezelerini inanılmaz seviyorum ama et sofrasından bahsediyorsak Antakya'nın humusu, muhammarası ve sarma içi olmazsa olmaz. Hayranlık duyduğum Antakya Konak Restoran var meze konusunda benim gözümde açık ara öndeler. Çünkü Türkiye'de çift mutfaklı restoran çok az var.
İstanbul için ben Sunset Restoran ‘ı seviyorum ilk aklıma gelen restoran ismi olarak onu söyleyebilirim, İstanbul meyhaneleri olara daha çok fazla meyhane ismi sayabilirim tabii ki ama o kadar meyhane keşfedince birbirinden ayırmak çok zor oluyor. Fakat asıl eğlence bana göre Gökova' daki koylar özellikle bu sefer Ali Bar diye kendi halinde ve size mükemmel yemek çeşitleri yediren sevdiklerinizle doğanın içinde ve teknede mekan. Bence İstanbul'dan daha iyi.
1988'de Adana'ya okumaya gittim ve Adana restoran yemeklerine yakınım ama sokak lezzetlerine değilim. Güzel bir yere yemek yemeğe gidiyoruz dediler, giyindik süslendik ve beni götürdüler. Buralarda güzel yemek yiyeceğiz de burada ışık bile yok falan, tabi oralarda o zamanlar ve biz bir tencere başında oturan adamın önünde durduk. Güzel bir yemek dediler ve Şırdan ile tanışmam öyle oldu. O gün yemekte zorlandım fakat şu an sokak lezzetlerinde en önlerdeki lezzetlerdendir.
Yeni restoran keşfetmek, bir meyhane keşfedip orada meze tadımlamak benim için yeri çok farklı. Arkadaşlarım veya ailem ile meyhane de meze eşliğinde sohbetlerin tadı bir başka güzel. Her zaman söylerim sohbet ve meze meyhane atmosferinde çok farklı olur, meze normal bile olsa güzel bir sohbet eşliğinde dünyanın en lezzetli mezesi haline gelebilir. Fakat kendi mutfağımda bilgim dahilinde olmayan, benim mutfağımda pişirmediğim, mutfağımı kullanmadığım şeylerde beni heyecanlandırıyor ve o günü unutulmaz kılıyor ve paylaşmak istiyorum. Ama mutfağım, hem oyun alanım hem hep yeni ve her seferinde daha fazla misafir demek. Misafir kısmı apayrıdır bende. Hangi sofrayı kurarsam kurayım, bir gün öncesinden hazırlanmaya başlıyorum. Onları ağırlıyorum, onlara yemek çeşitleri yapıyorum, uğurluyorum ve tekrar seremoniyi baştan yaşıyorum. Yani ben her misafirim için o mutfağa girerken günler öncesi bütün kronolojisini, bütün lezzetleri ve kokularını beynimde yaşıyorum. Yemek yapmak benim için özel duygulardandır.
Ben teşekkür ederim. Şunu söylemek istiyorum iyi ki varsınız çünkü insan ömrü sadece kendi deneyimlerinizle güzeli doğruyu bulabileceğimiz kadar uzun değil bu lafı severim kendi deneyimlerimi paylaşmaya çalışıyorum başkalarının deneyimlerinden yararlanmaya çalışıyorum ve sayfanız ve web siteniz insan ömrünü 80'den 160, 240 diye uçuruyor. İnsanların yeni yemek çeşitleri keşfetmesine, yeni restoran veya meyhane keşfetmesine yardımcı oluyor. Özellikle İstanbul ‘da o kadar çok seçenek var ki meyhane konusunda insan ömrü hepsini deneyimleyip yorumlamaya yetmiyor haliyle fakat Meyhankoli sayesinde yorumları, değerlendirmeleri ve özelliklerini okuyup en azından hangi meyhane den başlaması gerektiğini öğreniyor. İnsanların güzel deneyimlerine çabuk ulaşarak güzel anlar yaşamak için heyecanla takip ediyorum. İnşallah benim deneyimlerimden de yararlananlar vardır ve sofralarına dokunurum.
